Over Michelin

Het Franse concern Michelin is, met een marktaandeel van 19 procent, de grootste bandenproducent ter wereld.

Het bedrijf produceert ongeveer 190,2 miljoen banden per jaar en heeft wereldwijd circa 125.000 mensen in dienst (waarvan 30.000 in Frankrijk). Opmerkelijk voor zo'n grote onderneming is dat het moederbedrijf geen naamloze vennootschap is, maar een commanditaire vennootschap op aandelen (Franse afkorting SCA), wat betekent dat de aandeelhouders geen rechtstreekse inspraak hebben in het bestuur van de maatschappij, dat volledig gecontroleerd wordt door de familie Michelin.

Michelin is de moedermaatschappij van het autobandenbedrijf Euromaster.

Geschiedenis                                          

Het familiebedrijf is in 1889 opgericht door de broers André en Édouard Michelin. Tussen 1934 en 1976 was Michelin eigenaar van automobielfabrikant Citroën.

Michelin heeft diverse "eerste" mijlpalen bereikt:

• 1891: De eerste verwisselbare fietsband
• 1894: De eerste rubberen band voor koetsen (paardentractie)
• 1895: De eerste rubberen band voor auto's
• 1926: Comfort band voor vrachtwagens (gewichtsklasse 33 ton)
• 1929: Eerste trein met rubberen banden
• 1938: Banden versterkt met metaal roosters.

Michelin heeft in samenwerking met Renault, een van de grootste partners van het concern, de metro op luchtbanden ontwikkeld. In 1951 werd in Parijs een proeftraject gebouwd en in 1956 was de Parijse lijn 11 de eerste metrolijn met voertuigen op banden.

Op 26 mei 2006 werd bekendgemaakt dat de topman van het concern Édouard Michelin jr., verdronken was voor de kust van Bretagne. De 42-jarige kleinzoon van een van de oprichters was op zee aan het vissen en verdronk vanwege een schipbreuk. Het concern heeft bekendgemaakt dat Michel Rollier de positie van Édouard Michelin zal overnemen.

Kaarten en gidsen    

Michelin geeft sinds 1900 reisgidsen uit en produceert sinds 1910 de zeer bekende wegenkaarten, in de eerste plaats van Frankrijk, maar op den duur van het grootste deel van Europa en zelfs landen daarbuiten. De kaarten en gidsen dienden oorspronkelijk voor de promotie van de Michelin-banden. Ze moesten het autotoerisme aanmoedigen, wat weer gunstig was voor de verkoop van banden (ze zijn nog altijd in de eerste plaats bedoeld voor automobilisten). Al snel werd de redactie van de kaarten en gidsen volledig onafhankelijk van de handel in banden.

De kaarten (vooral de gedetailleerde kaarten op 1/200 000 zijn zeer populair) dienden als voorbeeld voor de meeste nu gebruikte wegenkaarten.

De jaarlijks verschijnende Rode Gidsen bevatten een selectie van hotels en restaurants. Ze zijn vooral bekend door de - één tot drie - "sterren" die aan sommige restaurants met een uitstekende keuken worden verleend en die voor het betrokken restaurant een grote reclame betekenen (zie: Michelinster). Michelin laat circa veertigduizend restaurants in Europa keuren door zeventig inspecteurs die de hotels en restaurants anoniem bezoeken. Toch is de Rode Gids geen gastronomische gids. De nadruk ligt op praktische informatie voor reizigers (prijzen, comfort, bereikbaarheid, aangenaam verblijf). De "sterren" zijn slechts voorbehouden aan een kleine minderheid van de vermelde hotels en restaurants, hoewel vermelding in de gids alleen al een garantie voor kwaliteit betekent.

Daarnaast zijn er de Groene Gidsen, met een typische langwerpige vorm, die toeristische informatie geven. Ook hier worden de toeristische bezienswaardigheden met één tot drie sterren aangeduid (ditmaal echte sterren, in tegenstelling tot de Michelinster in de Rode Gids die meer een soort bloem is).

Gedurende enkele jaren bracht Michelin onder de merknaam ViaMichelin gps-autonavigatiesystemen in de handel, die naast navigatie ook een groot deel van de inhoud van de Rode en Groene gidsen bevatte. Begin 2008 is deze activiteit gestopt.

Wettelijke vermeldingen